We zitten midden in de eerste golf van Covid19. De verbouwingswerken aan de praktijk gaan verder, worden stopgezet, gaan terug verder,…

Al een paar dagen zijn 2 werkmannen vlijtig aan het werk op 1.5 meter afstand. Plots word ik overspoeld met het gevoel ik moet iets doen voor die mensen. Ik moet hen bedanken dat ze ondanks deze moeilijke periode blijven verder werken.

Ik leg een zakje met koffiekoeken klaar vergezeld met de boodschap: “bedankt dat jullie blijven verder werken in deze moeilijke coronatijden”.

Het is 8u, het wordt 9u, 10u, …. Maar geen werkmannen te bespeuren. Teleurgesteld neem ik de koffiekoeken weg en scheur mijn briefje in twee.

Mijn twee zonen Lennert en Seppe vragen meer uitleg. Ik geef hen mee dat ik graag die twee mensen in de bloemetjes had gezet om hen te bedanken dat ze blijven doorwerken tijdens deze coronaperiode. Ik leg hen uit dat ik ontgoocheld ben omdat de werken terug stil liggen, maar vooral omdat ik dit met een groot hart had klaargezet.

Een beetje later komen Lennert en Seppe naar mij toe met 3 bokaaltjes van conserven met daarin bloemetjes vanuit de tuin. Dit werd vergezeld van een mooie boodschap: mama deze bloemetjes zijn voor jou omdat je er steeds voor ons bent en ons in deze moeilijke coronatijd helpt met onze schooltaken.

Mijn gevoel van ontgoocheling maakt meteen plaats voor dankbaarheid.

Dankbaar dat ik twee zo’n pracht zonen heb!!!

Mijn plan om de werkmannen te verrassen was mislukt, maar ik had mijn kinderen ondertussen wel moraal bijgebracht!

De waarde dankbaarheid. Wees dankbaar voor de kleine dingen in het leven en druk jouw dankbaarheid geregeld eens uit aan de mensen die jou dierbaar zijn.